Ik las vorige week, in mijn “politieke leven”, dat de eerste 100-dagen evaluatie van onze nieuwe burgemeester was uitgesteld. Wat had ik de afgelopen 100 dagen “leven op afstand” ook graag even uitgesteld, liever nog ik had deze 100 dagen “leven op afstand” nooit meegemaakt, maar de waarheid is anders.
Wij mensen vergeten snel. Soms lijkt het leven alweer bijna normaal. Terugkijken heeft geen zin, mijn ouders hebben mij geleerd altijd vooruit te kijken en het beste uit iedere dag te halen. Maar toch, dan maar even voor de geschiedenisboeken.
“Zomaar een dag uit mijn leven op afstand”
8:30 uur: Het zonnetje schijnt naar binnen en ik kom langzaam in beweging om de eerste sportprestatie van de dag te leveren, mezelf wassen en aankleden. Een klein uurtje later zit ik aan mijn ontbijt, lees de digitale krant met een kopje koffie.
10:00 uur: De I-pad gaat aan, even de kraag recht, controle of er geen ontbijt in de mondhoekjes is achtergebleven en dan meldt mijn agenda dat het overleg met de Provincie Gelderland binnen 5 minuten start. Dus camera aan, ik wens iedereen goedemorgen en kijk aandachtig naar de presentatie op mijn scherm. Na nog wat vragen gesteld te hebben, is het alweer tijd om de bammetjes voor de lunch te smeren.
14:00 uur: Poging 3 voor mijn blog is in volle gang. De voorgaande versies waren te emotioneel of politiek-getint. Skype opent, ik word gebeld door een vriendin die corona heeft gehad en mij bijna dagelijks op de hoogte houdt hoe het leven van een corona-survivor er uit ziet. Hoeveel schade haar lichaam door het virus heeft opgelopen en wat de gevolgen voor de toekomst zijn. Voor jullie als lezers, zij is 32 jaar oud, had geen onderliggende leiden, sportief en is succesvol architect in Rotterdam.
15:00 uur: Lekker naar buiten. Genieten van de zon. Het is heerlijk weer. Afgesproken met Jasper (vriend, mede-initiatiefnemer DuivenOnline en mede-politicus), om samen op “ons” bankje in het park op afstand van elkaar een kopje koffie te drinken en te praten over wat ons bezighoudt. Genieten van de mensen op afstand, hier en daar een praatje met voorbijgangers. Het leven lijkt zo simpel. Alsof het nooit anders geweest is.
17:00 uur: Weer thuis. Vanavond Politieke avond, dus nog even doornemen wat ik ga zeggen over de onderwerpen op de agenda. Ondertussen maak ik het avondeten en bedenk ik me dat ik nog wat zaken op papier moet zetten van het overleg van vanochtend. Nou ja, dat wordt dan later vanavond.
18:15 uur: Even een power-nap om ook vanavond scherp te kunnen zijn.
19:00 uur: De camera gaat weer aan. Één voor één druppelen de collega politici “binnen”, de vergadering wordt gestart. Helaas geen inwoner die inspreekt, dus het worden de 3onderwerpen die ik al met mijn politieke broeders had voorbereid. Vanavond staat de WMO, de Voedselbank en het Bestemmingsplan Centrum op de agenda.
22:00 uur: De vergadering is ten einde. En zoals bijna iedere avond praat ik nog even na op Skype. Over de vergadering, over de dag, over het nieuws en alles wat daartussen ligt.
23.30 uur: Ik tel even op: drie Skypes vandaag, twee telefoongesprekken, ellenlange apps, anderhalf uur stukken gelezen en getikt. Met ongeveer 25 mannen en vrouwen gecommuniceerd, maar slechts met 1 in levende lijve.
Nu naar bed en morgen gezond weer op
