Ook nu de maatschappij weer een beetje open gaat blijven de gevoelens van onveiligheid en onzekerheid overheersen. Corona kan immers nog steeds iedereen treffen en met het opengaan van de scholen en op 1 juni de horeca groeit dit gevoel alleen maar.
De democratie die we allemaal kennen lijkt op dit moment verder weg dan ooit. De richtlijnen en regels die het kabinet ons oplegt zorgen ervoor dat al onze individuele en democratische rechten zijn verdwenen. De genoemde app door minister de Jonge om te zien waar iemand (met corona) is geweest, tast in grote mate ons recht op privacy aan. Maar ook burgemeesters die via noodverordeningen de bewegingsvrijheid beperken, zorgen ervoor dat de democratische beginselen van onze samenleving ver te zoeken zijn.
Aan de andere kant vertrouwt de overheid in Nederland veel meer als in andere landen op het verantwoordelijkheidsgevoel van ons als burgers.
De afgelopen maanden hebben veel mensen een manier gevonden om zich in te zetten voor mensen om hen heen. Een grote toename van het aantal vrijwilligers, platforms als (ons eigen) DuivenOnline zijn opgezet om mensen te ondersteunen, helpen en informeren, oud-zorgmedewerkers die zich melden bij ziekenhuizen en het omkijken naar je buren, zijn allemaal voorbeelden dat de samenleving positief veranderd is door deze crisis. Deze vorm van sociaal burgerschap zorgt ervoor dat we met elkaar iedereen dezelfde kansen geven om door deze crisis heen te komen.
Als burgers doen wij er goed aan om ons te concentreren op wat wij kunnen beïnvloeden, dat is onszelf en onze directe omgeving. We hebben geleerd mentaal veerkrachtig en sociaal nuttig te zijn.
Wat overblijft is de vraag wat overblijft van de maatschappij van voor de crisis, na de crisis? Een vraag waar niet zomaar een antwoord op te geven is. We zitten immers nog midden in de crisis. Ikzelf hoop dat de ingezette weg van verbroedering en zorg voor elkaar ook na de crisis blijft bestaan. Dat we meer oog voor elkaar hebben en dat iedereen dezelfde kansen krijgt in de maatschappij. Maar aan de andere kant zie ik nu ook al dat het verschil tussen arm en rijk vergroot wordt door corona. De “armen” verliezen vaker hun baan omdat het bedrijf waar ze werken moet inkrimpen, kunnen niet of nauwelijks thuiswerken waardoor het risico op besmetting vergroot wordt en waar het voor de rijken eenvoudig is om over te schakelen op maaltijden die worden thuisbezorgd, moeten de armen zich behelpen met dat wat nog wel voorradig is in de supermarkt.
Ik hou hoop dat we samen met elkaar een mooie, warme, sociale, verbroederde toekomst tegemoet gaan, waar we met elkaar voor elkaar blijven zorgen.
