De paasdagen zijn weer achter de rug. De eerste feestdagen in de tijd van het sociaal isolement, de intelligente lockdown. De afgelopen dagen, zoals gebruikelijk op bijzondere dagen, was ik me extra bewust van het gemis van mijn ouders.
Mijn moeder is de laatste vijf jaar van haar leven liefdevol verzorgt in het verpleeghuis van Liemerije in Duiven. Haar dagen waren gevuld met knutselen, zelfstandig naar buiten in de rolstoel en tijd doorbrengen met haar familie. Mijn moeder vond het heerlijk dat ik om de hoek woonde, zodat ik iedere dag 2 keer bij haar op bezoek kon komen.
Binnen deze huizen heerst een gemoedelijke en familiaire sfeer, vele ouderen raken in de herfst van hun leven bevriend met hun huisgenoten. Ik hoef u dus niet uit te leggen, hoe het voelt voor hen wanneer ze afscheid moeten nemen van een huisgenoot wanneer deze bezwijkt aan het “onderliggend lijden.” Hoe emotioneel is de situatie nu, wanneer er wekelijks meerdere mensen bezwijken aan de gevolgen van corona.
Ik ben ergens “blij” dat mijn moeder deze tijden van isolement en verlies van dierbaren niet mee hoeft te maken. Mijn moeder zou doodongelukkig zijn en er zou geen manier zijn om haar uit te leggen dat ik haar niet kon bezoeken. Want we zijn allebei niet ziek, dus dan kan het toch gewoon…
Ik kan me heel goed verplaatsen in de gevoelens van ouderen die in verpleeg -en verzorgingshuizen verblijven en hun (klein)kinderen die niet op bezoek mogen komen.
Gelukkig worden er allerlei manier bedacht om toch “op bezoek te komen”. Op afstand via video-bellen of gewoon knuffelen met een ruit er tussen. Maar ook kinderen die krijt-tekeningen voor de deur maken, mensen die muziek maken voor het balkon en dit bord wat op de stoep (zie foto) voor Liemerije Droostaete staat. Alles is mogelijk zolang we maar niet knuffelen met onze dierbaren en laat dat nou net hetgeen zijn wat we zo graag willen.
Ik heb groot respect voor de vele verzorgenden en verpleegkundigen, die iedere dag weer hun beste beentje voorzetten om alle inwoners van de verpleeg -en verzorgingshuizen in Nederland de liefde en zorg te bieden die ze verdienen.
Veel gezondheid gewenst,
Mathieu Maanders
