Wie de albums ‘Walk Across The Rooftops’ (1984) en ‘High’ (2004) achter elkaar draait, heeft niet direct in de gaten dat er een gat van 20 jaar tussen de platen van The Blue Nile zit. Van de beide albums is de meeste aandacht uitgegaan naar de debuut-plaat, waar ook de cult-hit ‘Tinseltown In The Rain’ op staat. Hoewel de single in de Top40 niet verder komt dan plaats 28, staat hij al sinds 2002 onafgebroken in de Top2000.
In het begin leunt de band uit Glasgow op het geluid van synthesizers en elektronische instrumenten, aangevuld met percussie. Hun geluid krijgt vorm door de vele live-optredens in hun woonplaats en zij beginnen zelf nummers te schrijven. Als zij in 1983 het verzoek krijgen om een nummer te schrijven waarin de producten van Linn Products, producent van hi-fi en audio-apparatuur, goed hoorbaar zijn, begint het balletje te rollen. Het bedrijf biedt The Blue Nile de kans om hun eigen platenlabel te beginnen en een album op te nemen.
tekst gaat verder onder video
Hoewel ‘Walk Across The Rooftops’ door critici en andere muzikanten goed wordt ontvangen, blijven de verkoopcijfers achter. En ook de zo gewenste snelle opvolger blijft uit. ‘Hats’ verschijnt in 1989 en levert de band vooral in de Verenigde Staten airplay op. Maar dat is niet voldoende voor de investeerders van het eerste moment. Zij laten de band gaan.
Met een nieuw contract bij Warner Brothers en een grote rol voor de akoestische gitaar brengt The Blue Nile in 1996 het album ‘Peace At Last’ uit. Een album dat het in Engeland goed doet, maar waar de critici beduidend minder enthousiast over zijn.
‘High’ uit 2004 daarentegen levert de band wel weer de nodige sterren en goede recensies op, maar met vier albums in 20 jaar is het momentum al verdwenen. En dat is jammer, want het album komt dicht bij de debuutplaat van de band. Luister naar de nog niet eerder uitgebrachte nummers ‘Wasted’. ‘I’ ‘Big Town’ en ‘Here Come The Bluebirds’ (nog niet eerder uitgebrachte nummers, die als bonus op de re-issue staan) en je hoort hoe hoog kwaliteit in het vaandel van Paul Buchanan en Robert Bell staat.
Op het album zelf is de akoestische gitaar weer minder aanwezig en ligt het geluid in het verlengde van de twee platen uit de jaren ’80. ‘High’ telt 9 nummers en begint met ‘The Days Of Our Lives’, waarin de beelden van het melancholische Schotland zich aan je opdringen.
He drives through the morning traffic
Sideways and up and down
Says, "The girls are so tragic
In every provincial town”
Een van de absolute hoogtepunten van het album is ‘I Would Never’, dat een week voorafgaand aan de release op single is uitgebracht.
