Hallo mensen,
Ik zit ook thuis,met 3 kinderen waaronder een verstandelijk beperkte dochter die iedere ochtend vraagt of ze naar het dorp mag. Ze mist haar loopjes naar het dorp en haar leuke werk op de dagbesteding, haar wereld is nu zo klein! ik vind het een afschuwelijke toestand en ben ontzettend bang. Ik kan haar echt niet meer alleen rond laten lopen. Het gedoe met handgel gaat ze niet goed doen enzovoort. Daarnaast ben ik ontzettend ongerust omdat ze altijd al heftig heeft gereageerd op infecties. Ik ga er mee naar bed en sta er mee op en er is niks meer om naar uit te kijken. Alle dagen zijn hetzelfde en er zijn geen hoogtepunten in het leven. Geen bioscoop, geen etentjes, niet naar familie en vrienden. Ik geloof niet in dat we ooit zonder angst voor besmetting ooit weer naar buiten kunnen. Er wordt gezegd dat Corona een echte karaktertest is, nou, ik ben dan blijkbaar iemand met een negatieve inslag. Ik ben doodsbang en durf nauwelijks boodschappen te doen of naar buiten te gaan. Ik wil andere mensen niet bang maken maar wie zegt dat je het buiten niet kunt oplopen? Waarom werden in veel landen straten steeds ontsmet en waarom niet in Nederland? Hoe zit het als je in je achtertuin zit en je buren ook en je buurjongen heeft Corona? Hoe gaat het als mijn kinderen van 12 en 14 weer naar school gaan hun zus of mij aansteken? Hoe ouder je bent, hoe ernstiger je ziek wordt en daarbij gaat het niet om je kalenderleeftijd maar om je fysieke leeftijd. Waarom is buiten lopen en fietsen wel veilig? Ik voel me erg neerslachtig worden.
